Ανακοίνωση

The False Promise of International Institutions

Αφορά τα μαθήματα:

• Διπλωματία και στρατηγική των Μεγάλων Δυνάμεων Ζ εξ. Διδάσκοντες: Π. Ήφαιστος / Φ. Ασδεράκη / Ε. Ευαγόρου ΚΑΙ
• Εισαγωγή στις διεθνείς σχέσεις, Α εξάμηνο, διδάσκοντες Π. Ήφαιστος, Δ.Τσιριγώτης, Ν. Ραπτόπουλος
• Διεθνές Σύστημα και διεθνής διακυβέρνηση, Γ εξάμηνο, διδάσκοντες Π. Ήφαιστος, Ανδρέας Λιαρόπουλος

Όπως έχουμε αναφέρει στην τάξη το άρθρο του John Mearsheimer «The false promise of international institutions» είναι ένα από τα σημαντικότερα στα πεδία της θεωρίας διεθνών σχέσεων. Αφορά κάθε μάθημα του προγράμματος σπουδών και πρωτίστως όσα μαθήματα εμπίπτουν στα πεδία των πολιτικών όψεων του διεθνούς συστήματος, των διεθνών θεσμών, του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς πολιτικής οικονομίας. Δύο μόνο επισημάνσεις:

Πρώτον, το άρθρο αυτό ήταν το επιστέγασμα μιας μεγάλης επιστημονικής συζήτησης των πολιτικών ρεαλιστών / νεοφιλελεύθερων / κριτικών κονστρουκτιβιστών που διήρκεσε δύο περίπου δεκαετίες στο οποίο μεταξύ άλλων πρωταγωνίστησαν οι John Mearsheimer, Robert Keohane, Joseph Crieco, Kuphan, et al. Μπορείτε να αναζητήσετε αν θέλετε στην βιβλιοθήκη τα άρθρα της συζήτησης αυτής. Για διευκόλυνσή σας αναφέρω ότι στα δε κεφάλαια 4,5 και 6 του βιβλίου Π. Ήφαιστος, «οι διεθνείς σχέσεις ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης» θα βρείτε εκτενή ανάλυση αυτής της συζήτησης και παραπομπές στα κείμενα των πρωταγωνιστών.

Δεύτερον, στο άρθρο αυτό ο John Mearsheimer κάνει μια σύντομη, ταυτόχρονα ολιστική και έξοχα συγκριτική ταυτόχρονα και κριτική αποτίμηση των κύριων ρευμάτων σκέψης της θεωρίας διεθνών σχέσεων. Δική μου εκτίμηση είναι ότι στο πεδίο της θεωρίας διεθνών σχέσεων μετά το κείμενο αυτό που έκλεινε ένα κύκλο συζητήσεων λίγα ειπώθηκαν που να είναι νέα, πρωτότυπα και ουσιαστικά. Σε αυτά θα συμπεριελάμβανα το βιβλίο του John Mearsheimer, «Η τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων» όπου τεκμηριώνει μια τυπολογία των στρατηγικών των μεγάλων δυνάμεων εξαιρετικά χρήσιμη για το αναδυόμενο πολυπολικό σύστημα και μερικά άρθρα του Kenneth Waltz το 1993 και 2000. Σίγουρα, βέβαια, το αριστούργημα του Παναγιώτη Κονδύλη, «Από τον 20 στον 21 αιώνα» του 2000. Συμπληρωματικά αναφέρω ότι στο προαναφερθέν δικό μου βιβλίο στο ευρετήριο μπορείτε να αναζητήσετε κάτω από το λήμμα Keohane το «παραδοχές Keohane» σε συνέδρια και στην συνέχεια σε συλλογικούς τόμους. Βεβαίως, στην βιβλιογραφία και οι παραπομπές στα κείμενα των κύριων πρωταγωνιστών αυτής της μεγάλης και πολύ σημαντικής επιστημονικής συζήτησης. Τέλος, επισημαίνεται ότι η συζήτηση αυτή είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία εάν θέλουμε να κατανοήσουμε το ζήτημα «επέμβαση» – «άσκηση βίας στην διεθνή πολιτική» καθότι φωτίζει άπλετα τις κρίσης που εκτείνονται από την Λιβύη μέχρι τον Καύκασο και το καυτό καθημερινό πλέον ζήτημα των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων.

Όσον με αφορά συνιστώ ανεπιφύλακτα κριτική μελέτη του κειμένου που αναρτάται και συζήτηση στην αίθουσα διδασκαλίας.

Π. Ήφαιστος – P. Ifestos

http://www.ifestosedu.gr/ / http://www.ifestos.edu.gr/ / Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.